بیایید روزنه‌گشایی کنیم، خود به گشایش روزنه‌ای پیوست

بیژن عبدالکریمی

این بیانیه می‌تواند به عنوان واکنشی منطقی به لمپنیسم، فضای بی‌پرنسیب و پوپولیستی که به شدت در فضاهای مجازی و اجتماعی کشور حاکم است، در نظر گرفته شود. این بیانیه بیان می‌کند که در تحلیل‌ها و مواضع خود، این فضاها به هیچ وجه به خطرات و تهدیدهای نظام سلطه جهانی، به خصوص آمریکا و اسرائیل، توجه نمی‌کنند.

بنابراین، در این بیانیه از همۀ کنشگران و فعالان سیاسی کشور خواسته می‌شود که به خشم و کینه نسبت به شرایط کنونی که علل و عوامل آن شناخته شده و قابل فهم است، اجازه ندهند آنها را به بازی در زمین دشمنان این سرزمین بکشاند.

بیانیهٔ صد نفر از فعالان اجتماعی و سیاسی، روشنفکران، فکریان و رسانه‌ها دربارهٔ انتخابات مجلس سال ۱۴۰۲ به اهتمام‌کنندگان توسعه و مردم‌سالاری در ایران با عنوان “بیایید روزنه‌گشایی کنیم”، در حالی که در این انتخابات محدودیت‌های بسیاری اعمال شده است، خواستار دعوت همه به شرکت در انتخابات و مخالفت با تحریم آن بوده‌اند. این بیانیه به واقع یک نمادی از گشوده شدن روزنه‌ای است برای ظهور نوعی خرد سیاسی غیرانتزاعی و تاریخی که بر مبنای توجه به مصالح ملی ساخته شده است، به ویژه در جایی که در بیانیه آمده است: “کاهش مشارکت انتخاباتی به تشدید تهدیدها علیه ایران و تحریم‌ها علیه ایرانیان منجر می‌شود و دغدغه‌مندان ایران نمی‌توانند به وضعیت منطقه و شرایط بین‌المللی بی‌تفاوت باشند”.

اگرچه توجه به تهدیدها و تحریم‌ها در هر نگرش دیگری، از جمله انگیزه‌های دموکراسی‌خواهانه، در زمان تدوین بیانیه در اولویت قرار نگرفت، اما این نکته بایستی در نظر گرفته شود که این بیانیه واکنشی منطقی به لمپنیسم، فضای بی‌پرنسیب و پوپولیستی است که به شدت در فضاهای مجازی و اجتماعی کشور حاکم است. این فضاها در تحلیل‌ها و مواضع خود به هیچ وجه به خطرات و تهدیدهای نظام سلطه جهانی، به خصوص آمریکا و اسرائیل، توجه نمی‌کنند. بنابراین، در اینجا به همهٔ کنشگران و فعالان سیاسی کشور تذکر داده می‌شود که اجازه ندهند خشم و کینه نسبت به شرایط کنونی، که علل و عوامل آن شناخته‌شده و قابل فهم است، آنان را به بازی در زمین دشمنان این سرزمین بکشاند.

بدون شک، جامعه ما نیازمند تغییرات اساسی و ساختاری است، و “تغییر خواست ملی است” که قدرت سیاسی نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد. اما همه باید به اصلی که راه نجات این کشور فقط و فقط از درون مرزهای آن عبور می‌کند، تأکید کنیم. در برابر هر تهدید و خطر خارجی، باید تمام اختلافات، حتی اختلافات بنیادین، را کنار گذاشته و در یک جبهه واحد مقابل بیگانگان و دشمنان دوست‌نما قرار بگیریم.

همچنین، به تمام نیروهای سیاسی که حاکمیت و گفتمان انقلاب را دفاع می‌کنند و وفادار به آن هستند، تذکر می‌دهم که این نوع حرکات مهربانانه و دوستانه نسبت به ایران و تشکیل یک جبهه واحد در مقابل نظام سلطه جهانی را به عنوان علامتی از شکست یا عقب‌نشینی و توبه برخی از شهروندان این سرزمین تفسیر نکنند. بلکه آن را به عنوان نمایشی از خرد ایرانی در دفاع از این سرزمین در برابر خطرات بیگانگان ببینند و نشانه‌ای از ظهور گفتمان جدیدی در فراسوی درگیری‌های جناحی در رابطه با وفاق و منافع ملی درک کنند. امیدواریم که ایران از دستگیری نظام سلطه جهانی آزاد شود و جامعه به طور طبیعی و در شرایطی مناسب به حقوق خود برسد.