در صورت اقامت انسان در کره ماه، آنها باید خودشان برای تأمین غذای خود اقدام کنند. اما آیا خاک ماه قابلیت کشاورزی مانند زمین را دارد؟ جسیکا آتکین، فارغ التحصیل دانشگاه A&M تگزاس و یکی از مولفان یک مطالعه، میگوید: خاک ماه با زمین تفاوتهایی دارد. خلاف زمین، خاک ماه حاوی مواد آلی و مغذی
در صورت اقامت انسان در کره ماه، آنها باید خودشان برای تأمین غذای خود اقدام کنند. اما آیا خاک ماه قابلیت کشاورزی مانند زمین را دارد؟
جسیکا آتکین، فارغ التحصیل دانشگاه A&M تگزاس و یکی از مولفان یک مطالعه، میگوید: خاک ماه با زمین تفاوتهایی دارد. خلاف زمین، خاک ماه حاوی مواد آلی و مغذی و میکروارگانیسمهایی نیست که برای رشد گیاهان حیاتی هستند. این ویژگی با چالشهای دیگری که در کشت گیاهان در فضا وجود دارد، مانند کاهش گرانش، تأثیر اشعه کیهانی و وجود عناصر سمی، ترکیب میشود.
با توجه به گزارشها، کشت موفق گیاهان روی ماه مزایای متعددی دارد، از جمله فراهم کردن منبع مواد غذایی و حفظ محیط زیست برای فضانوردان در آینده. به علاوه، نیاز به حمل مجدد غذاهای بستهبندی شده از زمین کاهش مییابد. این فرآیند بسیار هزینهبر است و نمیتواند نیازهای ماموریتهای فضایی بلند مدت را تأمین کند. همچنین، جو رقیق ماه برای موجودات زمینی که به اکسیژن کافی نیاز دارند، مناسب نیست، بنابراین کشت گیاهان روی ماه میتواند یک منبع هوای تنفسی برای فضانوردان در آینده فراهم کند.
اگرچه خاک ماه به خودی خود گیاهدوست نیست، اما آتکین و همکارانش معتقدند با افزودن مخلوط کامپوست، ویژگیهای شیمیایی و فیزیکی خاک میتواند تغییر کند و این امر میتواند فرصتی برای وجود میکروارگانیسمهای مفید فراهم کند.
با این حال، خاک ماه که در ماموریتهای آپولو به زمین آورده شده بود، برای کشت گیاهان کافی نبود. بنابراین آتکین و همکارانش از یک نوع ماده مهندسی شده به نام “غبار ماه اصلاح شده” استفاده کردند. این ماده شامل مواد زمین شناختی مانند مواد معدنی و اندازه ذرات مشخصه خاک ماه است که به طور مصنوعی تولید شده است. محققان فرض کردند که با تعاملات میکروسکوپی بین نخود، قارچهای میکوریز آربوسکولار (AMF) و ورمی کمپوست (VC)، آنها میتوانند سموم را از غبار ماه اصلاح شده جدا کرده و ساختار آن را بهبود داده و از این طریق کمک کنند تا خاک ماه بهتر آبگیری کند و در برابر استرسهای رشد گیاه تحمل پیدا کند. آنها برای آزمایش این فرضیه از غبار ماه اصلاح شده با غلظتهای مختلف AMF و ترکیب VC استفاده کردند.
پژوهشگران، به دلیل اندازه کوچک و مقاومت نخود در برابر فشار، این دانهها را برای آزمایش انتخاب و کشت کردند. نخودها منبعی غنی از پروتئین هستند و نیاز کمتری به آب و نیتروژن نسبت به سایر مواد غذایی دارند.
در چهار ماه بعدی، نخودها در محفظههای کشتی با دمای کنترل شده و درون یک چادر نگهداری شدند. محققان خاک را با آب خالص مرطوب کردند و نخودها طی ۱۲۰ روز در این آزمایش رشد کردند، در حالی که رشد نخودها در شرایط زمینی برای ۱۰۰ روز طول میکشد. نخودهای کشت شده نیازمند آزمایش برای تشخیص وجود فلزات سنگین هستند.
محققان معتقدند که با وجود محدودیتهایی که وجود دارد، نتایج اولیه ارائه شده، یک روش برای کشت گیاهان روی ماه را نشان میدهد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0